در طلبِ خداوند ـ قدوسیت (بخش 4)

پادکست دل­هایمان احیا کُن

عنوان برنامه: در طلبِ خداوند ـ قدوسیت

در طلبِ خداوند ـ قدوسیت (بخش 4)

دور از گناه

نازی: وقتی صحبت از یک رفتار گناه آلود می­شود، تا چه حد، آن رفتار برای ما بی­خطر و بی ضرر است؟ در برنامۀ امروز خواهیم دید که این سؤال، اصلاً سؤال اشتباهی است.

سابرینا: بسیاری از ما زنان ایماندار متأسفانه بر بعضی از مواردی که کلام خدا از ما می­خواهد تا آنها را جدّی تلقی کنیم، برچسب تندرو و یا زیاده روی می­زنیم و از جنگیدن با گناه و موقعیت وسوسه اصلاً خوشمان نمی­آید. در حالی که گناه باید برای هر ایمانداری موضوعی جدّی تلقی شود، تا جنگ با آن هم جدّی تلقی شود.

نازی: شنوندگان عزیز، امروز با برنامه­ای دیگر از پادکست دل­هایمان احیاء کُن با صدای سابرینا اصلان در خدمت شما همراهان عزیزان هستیم.

همۀ ما با وسوسه هایی امروز برخورد خواهیم کرد. متأسفانه هیچوقت نمی­توان وجود وسوسه را نفی کرد. ولی راههای عملی­ای هست که بتوان بوسیلۀ آنها به وسوسه جواب منفی داد تا آن وسوسه تبدیل به گناه نشود. همانطور که می­دانید، وقتی ما به وسوسه پاسخ مثبت می­هیم، آن وسوسه تبدیل به گناه می­شود و مقدس زندگی کردن یعنی پاسخ منفی دادن به وسوسه­ها. در برنامۀ امروز ما با راههای عملی­ای که ما را کمک می­کند تا به وسوسه­ها پاسخ منفی دهیم آشنا خواهیم شد.

سابرینا: در چند برنامۀ اخیر، ما دربارۀ اهمیت موضوع مقدس زیستن و فرآیند یا پروسۀ تقدیس صحبت کردیم. و دیدیم که کُشتن نفس یا انکار نفس، بخش مهمّی از این پروسه یا فرآیند بشمار می­رود. کُشتن (انکار) نفس یعنی گذاشتن تمایلات و خواسته­های جسمانی در موقعیت مُرده. کُشتن نفس چیزی بس بالاتر از خلاص شدن از چیزهای گناه آلود است. کُشتن نفس شامل کنار گذاشتن یا گریز ارادی از موقعیتهایی است که بر زندگی ما نفوذ گناه آلود بر جا می­گذارند ... موقعیتهایی که بخودی خود ممکن است گناه آلود نباشند، ولی عملاً باعث فعال سازی و رشد خواسته­ها، افکار و رفتاری در ما می­شوند که ما را به گناه کردن وا می­دارند. کُشتن نفس یعنی به حداقل رساندن موقعیت وسوسه انگیزی که باعث گناه ما می­شود. کُشتن نفس یعنی قطع کردن و حذف کردن هر فرصت ممکنه­ای که ما را به گناه بکشاند.

برای درک این موضوع برای شما مثالی می­زنم. فرض کنید که من قرار است رژیم غذایی جدّی­ای را دنبال کنم. قطعاً اگر آشپزخانۀ من پر از مواد غذایی­ای باشد که برای من قدغن شده­اند، احتمال اینکه رژیم غذایی خودم را بشکنم، بیشتر است. فرضاً اگر من در خانه چیپس و شکلات داشته باشم، امکان اینکه برای خوردن آن وسوسه شوم و رژیم خودم را بشکنم خیلی بیشتر از زمانی است که از ورود آنها به خانه و در دسترس بودن آنها جلوگیری کنم، و آنها اصلاً در خانه نباشند.

پولس رسول هم دربارۀ این موضوع در رومیان ۱۳: ۱۴ صحبت می­کند. او در این آیه می­گوید: «عیسای مسیح خداوند را بپوشید و برای شهوات جسمانی تدارک نبینید.»

امروز می­خواهم بر عبارت «برای شهوات جسمانی تدارک نبینید» کمی فکر کنیم.

متأسفانه یکی از مسائل بسیار حادّی که امروزه در میان ایمانداران وجود دارد، موضوع شهوت و گناهان جنسی است. که این فقط موضوع رایج بین مردان نیست، بلکه امروزه یکی از معضلات بین زنان هم هست. زنان بسیاری امروزه در روابط غیراخلاقی درگیر می­شوند. و این همیشه از انتخاب­های کوچک و اولیۀ غلط شروع می­شود. از سبک تفریحات، کتابها، مجلات، نوع موسیقی و فیلمهایی که تماشا می­شود و تا نوع استفاده از اینترنت و شبکه­های اجتماعی- فرهنگی بر این موضوع تأثیر دارند. متأسفانه ما امروزه در دنیایی زندگی می­کنیم که سبک زندگی گناه آلود در همۀ ابعاد، بی پرده به مردم معرفی و منتقل می­شود. و وقتی ما به عنوان ایمانداران به مسیح، حدّی برای زندگی مقدس قائل نیستیم، بدون هشیاری و حکمت خود را در معرض نفوذ اینچنین سبک زندگی قرار می­دهیم.

متأسفانه این فقط برای بزرگسالان نیست. یکی از دوستان می­گفت که حتی بچه­هایش خودشان را همیشه در اقلیت می­بینند. [آنها] وقتی رفتارهای گناه آلود و ضد کتاب­مقدسی معمول را انجام نمی­دهند، دیگران آنها را مسخره می­کنند و آنها را آدمهائی که مشکل روانی دارند، می­شمارند.

این مادر خود را در موقعیتی دشوار می­دید که از یک سو می­خواست بچه­هایش مقدس زندگی کنند و از طرف دیگر از فشار اجتماع و دوستانشان بر فرزندانش واقعاً رنج می­کشید. ولی نصحیت من به او این بود که تحمل کن و دلسرد نشو، و با فیض و محبت و حکمت و تمییز نه فقط از قدوسیت خودت محافظت کن، بلکه از قلب و زندگی فرزندانت هم نگهبانی کن. و بالاخره بر اساس امثال ۳۱: ۲۸ زمانی فرا می­رسد که همین بچه­ها برخاسته ترا مبارک خواهند خواند.

حالا برگردیم به موضوع مورد صحبت­مان:

نکتۀ بسیار مهمّی که لازم است همۀ ما به یاد داشته باشیم این است که هیچیک از ما نسبت به گناه، مخصوصاً گناهان جنسی نباید خود را مصون حساب کنیم. ما زنان ممکن است بصورت فیزیکی درگیر گناهان جنسی و یا زناکاری نشویم، ولی اگر مراقب نباشیم هر یک از ما این تمایل را داریم که با احساسات و فکرمان مرتکب زنا شویم.

بله، این خیلی مهم است که همیشه بیاد داشته باشیم که روحانی ترین ما هیچگاه نسبت به هیچ گناهی مصون نیست. برای همین کلام خدا همۀ ما را تشویق می­کند که خود را از هر موقعیتی که ممکن است در ما خواسته­های غیر مقدسی را پرورش دهد، دور کنیم. به همین دلیل، عزیزان من و شماهائی که ایماندار به مسیح هستید باید از هرچیزی که ممکن است غیر اخلاقیات و زندگی غیر مقدس را برای ما نرمال، طبیعی و بی ضرر جلوه دهد، باید اجتناب کنیم.

و مخصوصاً در رابطه با چیزهای غیراخلاقی این اجتناب باید شدیدتر باشد، چرا که هیچیک از ما از گناهان غیراخلاقی چه بصورت احساسی، فکری و یا فیزیکی مصون نیستیم.

ممکن است که قبلاً هم در طول برنامه­های دل­هایمان احیا کُن شنیده باشید، که من اصرار می­کنم که به عنوان یک زن، چه مجرد و چه متأهل هیچگاه با یک مرد متأهل به تنهایی در پشت درهای بسته وقت نگذرانید ... به هر دلیلی که ممکن است باشد، حتی اگر یک جلسۀ شغلی باشد. شاید شما بگویید این دیگر خیلی زیاده روی است. ولی از آنجایی که ازدواج شما برای من مهم است، این نصیحت را به شما می­دهم. دلیل مطرح کردن این موضوع توهین کردن به هیچکس نیست، بلکه موضوع اصلی که من و شما باید دائماً آن را بخاطر آوریم این است که هیچکس نباید خود را نسبت به گناه مصون فرض کند.

و به این دلیل با این پیش فرض، لازم است که ما به عنوان زن ایماندار به مسیح برای خود و دیگران محدودیت­های محافظت کننده­ای ایجاد کنیم. بطور نمونه در مشاوره­های مسیحی، معمولاً به ما زنان ایماندار به مسیح توصیه می­شود که هیچگاه با مردی متأهل نامه و ایمیل­های شخصی رد و بدل نکنید، مگر آنکه همسر آنها و همسر خود را نیز کپی کرده باشید.

این بدان معنی است که اگر دوستی­ای در این بین پیش می­آید، همسران نیز در این رابطه درگیر باشند. ولی این یکی از آن محدودیتهای محافظت کننده­ای است که از ازدواج هر دو طرف محافظت می­کند. باور کنید بر اساس نامه­هایی که ما از زنان دریافت می­کنیم، این توصیه­ها زیاده روی نیست، بلکه برکت و محافظت است. محافظت از مواردی که دشمن ما ابلیس بدنبال آن موقعیتها می­گردد تا افراد، زندگی­ها و ازدواج هایشان را ببلعد.

ممکن است در دنیای امروز، اینگونه محدودیتهای محافظت کننده، اُمُل، غیرطبیعی و یا غیرمنطقی بنظر برسند. ولی من و شما باید بیاد داشته باشیم که اگر ایماندار به مسیح هستیم، پس با سایر افراد فرق داریم. و دیدگاه ما نسبت به جدّیت گناه و اهمیتی که خدا به قدوسیت ما می­دهد باید متفاوت با سایر مردم دنیا باشد. ما مقدسین خداوند خوانده شده­ایم و باید نسبت به اجتناب از موقعیت­های گناه آلود جدی باشیم.

بسیاری از ما زنان ایماندار متأسفانه بر بعضی از مواردی که کلام خدا از ما می­خواهد تا آنها را جدّی تلقی کنیم، برچسب تندرو و یا زیاده روی می­زنیم و از جنگیدن با گناه و موقعیت وسوسه اصلاً خوشمان نمی­آید. در حالی که گناه باید برای هر ایمانداری موضوعی جدّی تلقی شود، تا جنگ با آن هم جدّی تلقی شود.

مسیح موضوع گناه را آنقدر جدّی تلقی می­کرد که گفت: «اگر دست راستت تو را می­لغزاند، آن را قطع کن و دور افکن، زیرا تو را بهتر آن است که عضوی از اعضایت نابود گردد تا آنکه تمام بدنت به دوزخ افکنده شود.» و قطعاً منظور مسیح از این آیه این است که هر موقعیتی که حتی امکان آن برای به گناه انداختن تو کم باشد، آن را از خودت دور کن.

و من و شما خوانده شده­ایم که بر اساس آنچه پولس در رومیان ۱۳: ۱۴ می­گوید، برای جسم و امیال آن تدارک نبینیم.

ممکن است برخی قسمتهایی که شما لازم است بر آنها کار کنید و برای آنها تدارک نبینید، با قسمتهایی که من درگیر آنها هستم، متفاوت باشند. بطور مثال ممکن است برای بعضی از ما زیاده روی در خوردن که اصطلاح کتاب­مقدسی آن پُرخوری است، موردی باشد که باید بر آن کار کنیم و برای آن تدارک نبینیم. پس اگر درگیر این موضوع هستیم، باید در این قسمت با نفس و امیال آن مبارزه کنیم. و هر موقعیتی را که آن را آبیاری می­کند به حداقل برسانیم و کاهش بدهیم.

قطعاً، خودِ خوردن گناه نیست، ولی مسلماً پرخوری گناه محسوب می­شود. گاهی مشکل ما آنقدر حادّ است و آن گناه خاص آنقدر در زندگی ما دوباره و دوباره تکرار می­شود که شاید بهتر باشد از کسی بخواهیم تا بر ما نظارت کند و ما خود را به او پاسخگو بدانیم. و یا محیط اطراف را از غذاهای وسوسه انگیز بدور نگه داریم. به هر حال باید سعی کنیم که برای آن وسوسه تدارک نبینیم.

ممکن است پرخوری مشکلی باشد که من درگیر آن هستم، ولی شما درگیر آن نباشید. ولی در عوض شاید مستی گناهی است که شما با آن دست و پنجه نرم می­کنید و خود را نسبت به آن آسیب پذیر می­بینید، در حالی که این مورد ممکن است برای من موردی وسوسه انگیز محسوب نشود. پس اگر مستی گناهی است که شما درگیر آن هستید، باید هدفمندانه برای مستی تدارک نبینید. بطور مثال از معاشرت و یا دوستی کردن با افرادی که علاقه به نوشدن مشروبات الکلی دارند، بصورتی مصمم دوری کنید. یا مثلاً خانه را از وجود مشروبات الکلی خالی کنید و با خودتان عهد ببندید که حتی یک استکان کوچک مشروب الکلی به لب نزنید.

قطعاً، خودِ نوشیدن مشروب الکلی گناه نیست، ولی اگر همان یک استکان کوچک شما را به گناه مستی می­کشاند، آن را هدفمندانه از خودتان دور کنید، و برای شهوت جسم و امیال نفس خود تدارک نبینید.

و این موضوع تدارک ندیدن ودور کردن موقعیت وسوسه، چیزی است بسیار جدّی که در پروسه یا فرآیند زندگی مقدس زیستن ما نقش حیاتی دارد.

اگر شما کسی هستید که در استفاده از وقت خودتان در مقابل شبکه­های اجتماعی و یا اینترنت کنترل ندارید، دوباره باید از هر چیزی که برای این میل شما تدارک می­بیند، اجتناب کنید.

اگر به عنوان یک زن مجرد در حال آشنایی با مردی هستید، و خودتان را در وسوسۀ داشتن رابطۀ جنسی قبل از ازدواج می­بینید، پس برای این موضوع تدارک نبینید. یعنی هر وضعیتی که موقعیت را برای داشتن روابط نزدیکتر تدارک می­بیند با هدفمندی و بخاطر اطاعت از کلام خدا از خودتان دور کنید. مثلاً بطور مثال شاید بهتر باشد که در موقعیت­های تنها و خصوصی با آن فرد خود را قرار ندهید.

دوباره تکرار می­کنم که ممکن است موضوعاتی که ما امروز در این برنامه مطرح می­کنیم، در نظر بسیاری قدیمی، اُمل مآبانه و خشکه مذهبی بحساب آیند. ولی اگر واقعاً برای من و شما مقدس زیستن برای مسیح اهمیت داشته باشد، چنانکه برای او اهمیت دارد، این توصیه­ها را به عنوان حفاظی برای زندگی مسیحی خود بکار خواهیم گرفت.

بیاد دارم که زنی ایماندار تعریف می­کرد که بخاطر مشکلات زناشویی که با شوهر خود داشت خیلی از لحاظ احساسی و عاطفی خود را مجروح و نیازمند به عشق و محبت و توجه می­دید. روزی او در حالی که دختر خود را به دکتر برده بود، احساس می­کرد که چقدر جذب رفتار پر از احترام دکتر قرار گرفته، و پس از چند جلسه می­توانست کاملاً در خود تمایلی عاطفی نسبت به این مرد احساس کند. ولی او به عنوان یک زن مسیحی، تصمیم گفت که بخاطر مقدس زیستن در حضور مسیح، از هر موقعیتی که برای نفس او تدارک می­دید تا گناه کند، دوری کند، و به همین دلیل دکتر دختر خود را عوض کرد و دیگر پیش او نرفت. چرا؟ چون او نمی­خواست که برای گناه تدارک ببیند. چرا؟ چون او می­دانست که هیچیک از ما نسبت به گناه نباید خود را مصون حساب کنیم.

بله، برای جنگ با گناه، من و شما باید مصمم و هدفمند باشیم و این جنگ را جدی تلقی کنیم. چون مقدس زیستن موضوعی است جدّی ... چون برای خدا جدّی است.

اگر دوباره به آیه­ای که مسیح در متی ۵ : ۳۰ بیان نمود، مراجعه کنیم بیشتر به جدّیت این موضوع پی خواهیم برد. مسیح در این آیه گفت: «اگر دست راستت تو را می لغزاند، آن را قطع کن و دور افکن زیرا تو را بهتر آن است که عضوی از اعضایت نابود گردد تا آنکه تمام بدنت در دوزخ افکنده شود.»

مسیح در واقع در این آیه می­خواهد به ما بگوید که برای اجتناب از گناه هر قدم لازم را بردار، حتی اگر آن قدم، قدمی تندرویانه و یا زیاده روی بنظر برسد ... چون گناه مسئله­ای است جدّی که باید جدّی هم تلقی شود.

مبارزه با نفس، ممکن است اوایل کاری بسیار دشوار و ناخوش آیند بنظر آید. گاهی اوقات دل کندن از گناه کاری بسیار دشوار است، چون ما از آن لذت می بریم و فکر می­کنیم که اگر آن را ترک کنیم، بدبخت می­شویم. اما حقیقت این است که آن تمایلات نفسانی و اعمال گناه آلودی که ما از آنها دل نمی­کنیم، در واقع ما را از زندگی لذتبخشی که برای آن آفریده شده­ایم باز می­دارند. و در نهایت همان تمایلات گناه آلود هستند که ما را به اسارت و بدبختی می­کشانند.

آیا شما در رابطه با موضع خاصی برای تمایلات نفسانی خود تدارک می­بینید؟ آیا اعمال یا تمایلاتی در زندگی شما وجود دارد که اشتهای شما را برای گناه بیشتر می­کند؟ آیا شما نسبت به وجود وسوسه­هایی خاص در زندگیتان آگاهی دارید که شما را به گناه می­کشانند؟ آیا شمادر حال حاضر وسوسه می­شوید که از مقاومت خود نسبت به گناه دست بردارید و گناه کنید؟ آیا چیزی در زندگی شما هست که حساسیت روحانی شما را محو می­کند و عشق و محبت شما را نسبت به خدا کمرنگ می­کند؟ آیا موردی در زندگی شما هست که تمایل شما را نسبت به قدوسیت خدشه­دار می­کند؟ این موارد ممکن است چیزهای ساده و بنظر پیش پا افتاده­ای از قبیل روش­های تفریح ما، مطالب مورد مطالعه، سرگرمی­ها، بعضی مکانها، افراد مورد معاشرت و دوستان ما، اشیایی خاص در خانۀ ما، اموال ما و یا بعضی از روابط ما باشند.

آیا من و شما باید تغییرانی در زندگی خود ایجاد کنیم تا برای تمایلات گناه آلود و نفسانی تدارک نبینیم. آیا رابطه­ای هست که باید قطع شود؟ آیا چیزی هست که باید از زندگی ما بیرون رود؟ قطعاً برخی از این تصمیمات، تصمیمات دشواری خواهند بود.

کلام خدا در غلاطیان ۵ : ۲۴ می­گوید: «آنان که به مسیح عیسی تعلق دارند، نفس را با همه هوسها و تمایلاتش بر صلیب کشیده­اند.» و این دعوت خدا از ماست که نه تنها سفره­ای برای تمایلات نفسانی و گناه تدارک نبینیم بلکه نفس را هر روزه با همه هوسها و تمایلاتش بر صلیب بکشیم.

خانواده­ای را می­شناسم که چندی پیش در صدد فروختن خانه شان بودند ولی بیشتر از یک سال بود که این خانه در بازار بود و کسی آن را نخریده بود. بنابراین از طرف بنگاه معاملاتی هر از گاهی مشتریانی به این خانه آورده می­شدند تا آن را ببینند. این خانواده چندین فرزند داشتند و عموما خانواده پر مشغله، شلوغ، و پر از ریخت و پاشی بودند. گاهی روزها و هفته ها از بنگاه معاملاتی خبری نمی­شد ولی گاهی هم بصورت ناگهانی به آنها زنگ می­زدند که مشتری­ای پیدا شده و تا نیم ساعت دیگر می­خواهند بیایند و خانه را ببینند. مادر این خانواده نمی­دانست که چطور خانه را در عرض نیم ساعت مرتب کند. این موضوع باعث شده بود که او خلاقیتهایی از خود نشان دهد. آنها در عرض کمتر از نیم ساعت ظروف کثیف را به صندوق عقب ماشین منتقل می­کردند و همه لباسهای کثیف را هم به ماشین لباس شویی و خشک کُن وارد می­کردند و بعد خانه بصورتی مناسب آماده دیدن مشتریان می­شد.

اگر همین الان زنگ خانه شما به صدا در آید و میهمانی از راه برسد که قرار باشد مدتی در خانه شما بماند، آیا شما خجالت زده خواهید شد؟ شاید خیلی قسمت­ها احتیاج به یک خانه تکانی یا نظافت اساسی دارند ... قسمت­هایی که شما آرزو می­کنید از زیر نظر میهمان­تان بگذرد.

ولی زندگی مسیحی ما کمتر از خانه­های فیزیکی ما نیست. زندگی مسیحی ما طوری باید باشد که اگر شخصی از خارج هر آن به آن نگاه کند، مایه خجالت ما نشود. سرسپردگی نسبت به مقدس زندگی کردن یعنی اینکه ما به خاطر مسیح زندگی مقدسی را تعاقب می­کنیم. زندگی­ای که اگر دیگران به بخش­های خصوصی و پنهان آن راه یابند، صاحب آن خجالت زده و شرمگین نمی­شود.

متاسفانه اغلب ایمانداران راه ظاهرسازی و پنهان کردن سریع چیزهای نامناسب را می­دانند. مثلا وقتی به عنوان یک خانواده به کلیسا می­رویم، اکثر ما می­دانیم چطور همه چیز را روحانی و با ظاهری مناسب جلوه دهیم. می­دانیم که چطور عمل کنیم که همه چیز خوب به نظر آید. و می­خواهیم اثر خوبی از خودمان بر جای بگذاریم. ولی اگر مردم به درون چهاردیواری خانه ما وارد شوند، چه خواهند دید؟ اگر وارد کشوها و کمدهای زندگی ما شوند، چه خواهند دید؟

فصل پنجم کتاب غلاطیان، فهرستی از گناهان را به ما ارائه می­دهد. گناهان جسمی و گناهان روحانی. جالب است که در این فهرست گناهانی که در ظاهر دیده می­شوند، و گناهان نادیدنی قلبی مربوط به درون ما، همگی در یک فهرست مشترک قرار داده شده­اند. بطور نمونه بیائید به آیۀ پنجم غلاطیان ۵: ۱۹ مراجعه کنیم.

این آیه می گوید: «اعمال نفس روشن است، بی عفتی، ناپاکی، و هرزگی» که اگر توجه کنید هر سه اینها یعنی بی عفتی، ناپاکی و هرزگی اشاره به گناهان جنسی می­کند. و بعد گناهان پراهمیت دیگری از قبیل بت پرستی، جاودگی مطرح می­شوند. ولی درست پس از اینها گناهانی دیگر که به نظر ما بی اهمیت هستند هم درست در این فهرست قرار می­گیرند: «دشمنی، ستیزه جویی، رشک، خشم، جاه طلبی، نفاق، دسته بندی، حسد، مستی، عیاشی و مانند اینها» (آیات ۱۹-۲۱).

خدا در این لیست تمایزی بین بی عفتی و مثلاً خشم قرار نمی­دهد. او به همۀ اینها به یک چشم نگاه می­کند. یعنی اگر شما مشکل خشم و یا حسد داشته باشید، با مشکل بی عفتی و ناپاکی ... برای خدا در یک دریف قرار دارند. بنابراین گناهانی که بیشتر در قلب و روان و انگیزه­های ما صورت می­گیرند مثل رشک، خشم، و حسد با گناهانی که بر جسم ما انجام می­شوند، مثل زناکاری در یک جرگه قرار گرفته­اند. در واقع خدا می­خواهد به ما بگوید که حتی اگر همه چیز از قلب ما نشأت نمی­گیرد، او بین خشمی که منتهی به اعمال خشونت بار می­شود و خشمی که در قلب ما بصورت پنهان باقی می­ماند و موجب تلخی نسبت به دیگران می­شود، فرقی قائل نمی­شود.

شاید من و شما هیچگاه دچار مستی و یا اعتیاد به مواد مخدر نشویم، ولی درگیر اعتیادهای دیگری باشیم، اعتیادهایی از قبیل پرخوری، خرید لباس و لوازم بصورتی بی رویه، و یا خیلی موارد دیگری که ما اسم آنها را گناهان کبیره نمی­گذاریم.

و پیغام خدا برای من و شما این است که برای شهوات جسمانی خود تدارک نبینیم. و اگر موقعیتی هست که می­دانیم ما را به گناه می­اندازد، چه گناهان بزرگ ظاهری و چه گناهان نهان، از آن موقعیت با جدیّت و هدفمندی دوری بورزیم.

نازی: گناه برای خدا موضوعی است جدّی. و برای ما هم اگر فرزندان او هستیم بایستی موضوعی جدّی تلقی شود. پس برای آن بصورت جدّی و مصمم تدارک نبینیم. همۀ ما نیاز داریم که به خود یادآوری کنیم که مقدس زیستن چیزی است که از قلب ما شروع می­شود. وقتی با ریشۀ گناهان خود برخورد می­کنیم، صادقانه در طلب یک زندگی مقدس قدم برمی­داریم، بیداری روحانی زندگی ما را فرو می­گیرد و زندگی ما پیغام دعوتی برای مقدس زندگی کردن دیگران می­شود.

از شما دعوت می­کنیم که برای تجربۀ این نوع بیداری، کتاب در طلب خداوند را تهیه کنید و آن را مورد مطالعه قرار بدهید. برنامۀ امروز را با دعا خاتمه می دهیم.

سابرینا: "ای پدر از تو می­طلبم که هر یک از ما را کمک کنی تا موضوع مقدس زیستن و کشتن نفس (انکار نفس) و امیال آن را جدّی بگیریم. حالا که می­خواهیم مقدس زندگی کنیم، به ما حکمت و تشخیص لازم را عطا کن تا بفهمیم که در چه زمینه­هایی برای امیال نفسانی خودمان تدارک می­بینیم . به ما این شجاعت را بده که این تدارکات را از زندگی خودمان بیرون کنیم. ببخش که مقدس زیستن را دوست داشته باشیم، برایش اهمیت قائل شویم ... و همانطور که مسیح گفت اگر لازم است برای آن قیمت (بهائی) پرداخت کنیم. در نام مسیح آمین."

نازی: آنچه در این برنامه­ها خدمت شما شنوندگان گرامی ارائه می­شود، تعالیم نانسی دیماس وُلگِموت، با صدای فارسی سابرینا اصلان است که به سمع شما می­رسد. ترجمه و تهیۀ این برنامه­­ها حاصل همکاری دو مؤسسۀ «دل­هایمان احیا کُن» و «راستی» می­باشد.

برای شنیدن و یا بارگذاری سایر برنامه­ها می­توانید به بخش فارسی تارنماهای

www.reviveourhearts.com

www.factministries.org

www.راستی.com

مراجعه کنید. لطفاً کلمۀ «راستی» را به حروف فارسی بنویسید.

*Offers available only during the broadcast of the podcast season.