بیداری 4

پادکست دل­هایمان احیا کُن

عنوان برنامه: در طلبِ خداوند ـ بیداری روحانی

 

در طلبِ خداوند ـ بیداری (بخش 4)

آیا این استخوان­ها زنده خواهند شد؟

 

نازی:  آیا این استخوان­ها زنده خواهند شد؟

 

سابرینا:        ما انسان­ها به هیچ وجه قدرت نداریم که بیداری روحانی را پدید آوریم یا باعثِ آن شویم. همانطور که یکی از معلمین کتاب­مقدس می­گوید: "ما تنها قادریم که بادبان­های خود را برافراشته نگاه داریم تا هر وقت که خدا بیاید و بادِ آسمانیِ خود را بر آن بوزاند، حیاتِ روحانی او بر مردم جاری شود."

 

نازی:  با سلام به شما شنوندگان عزیز، امروز با برنامه­ای دیگر از پادکست «دل­هایمان احیا کُن» با صدای سابرینا اصلان در خدمت شما عزیزان هستیم.  

یک کشاورز نمی‌تواند فقط یک مُشت بذر بر روی زمین پخش کند و انتظارِ برداشت محصول داشته باشد. او باید خاک را آمادۀ کاشت کند. برای این منظور، باید خاک را شخم بزند و زیر و رو کند و بعد کلوخه­ها را خُرد کند و سنگ­ها و خس و خارها را بیرون بیاورد و خاک را غربال کند. همین مراحل در ارتباط با قلب ما هم صدق می­کند. من و شما باید اجازه بدهیم که قسمت­های سخت خُرد شوند تا بیداری روحانی در ما صورت بگیرد. در برنامۀ گذشته در این مورد صحبت کردیم و امروز با برنامه­ای دیگر تحت عنوان در طلب خداوند در خدمت شما هستیم. شما همراه با شنیدن این برنامه­ها می‌توانید کتاب در طلب خداوند را تهیه و شخصاً آن را مطالعه کنید.

 

سابرینا:        در حالی که در ادامۀ آماده سازیِ زمین قلب­های خود در طلبیدن خداوند برای بیداری هستیم، توجه شما را امروز به بخشی از کلام خدا جلب می­کنم. این قسمت تصویری است از آنچه خدا در بیداری روحانی انجام می­دهد. پس اگر کتاب­مقدسِ خود را همراه دارید، از شما دعوت می­کنم که به عهد عتیق کتاب حزقیال فصل ۳۷ مراجعه کنید. ابتدا آیات ۱ و ۲ را برای شما می­خوانم: «دستِ خداوند بر من فرود آمده، مرا در روحِ خداوند بیرون بُرد و در وسطِ یک وادی گذاشت که پُر از استخوان بود. و مرا به هر سو در میان استخوان‌ها گردانید و اینک شمارِ آنها بر زمینِ وادی بی نهایت زیاد بود و بسیار خشک بودند.» حزقیال، نبیِ خداوند بود. در این قسمت می­بینیم که روحِ خدا در رویایی، او را به درّه­ای می­برد که پر از استخوان بود. وقتی ما به استخوان فکر می­کنیم، اولین چیزی که در ذهنمان نقش می­بندد چیست؟ بله، مفهوم مرگ! و این دره مثل قبرستانی است که گویا همه استخوان­های زیر خاک، حالا بر روی زمین هستند و به صورتی قابل مشاهده بر هم انباشته شده­اند. قبرستان جایی است که زندگی و حیات در آن وجود ندارد. جایی است متروک که دیگر امیدِ حیات و زندگی در آن متوقف شده است. در این درۀ پر از استخوان، امکانِ حیات، کاملاً صفر است.

خدا در واقع، با این رویا داشت در بارۀ وضعیت قومِ خودش اسرائیل صحبت می‌کرد. خدا وعده داده بود که روزی قومِ او بازیافت خواهد شد و از تبعید باز خواهد گشت. ولی این بازیافت، رهایی، و برگشت به موقعیتِ خوبِ اولیه فقط جنبه فیزیکی نداشت. او وعده می­دهد که آنها از لحاظ روحانی هم دوباره احیا خواهند شد و تجدید حیات روحانی را تجربه خواهند کرد. اما این بخش، پیغامی نیست که فقط مختصِ قومِ اسرائیل آن زمان باشد، بلکه امروز برای من و شما هم پیغام عمیقی دارد. این آیات از یک طرف پیغامی است به بی ایمانانی که هرگز مسیح و حیات در او را تا به حال تجربه نکرده­اند و از لحاظ روحانی کاملاً مُرده هستند و نیاز دارند که با قدرت قیام مسیح تولد تازه یابند و از لحاظ روحانی زنده شوند.

و از طرف دیگر، این رویا تصویری است از بیداری روحانی در میان ایمانداران. بنابراین، ایمانداران و کلیسای مسیح را هم مورد خطاب قرار می‌دهد.

پس می‌بینیم که دستی از طرف خدا بر حزقیال فرود می­آید و در رویایی او را به این درۀ پر از استخوان می­برد.

این کافی نبود که حزقیال در بارۀ این استخوان­ها فقط می‌شنید یا از دور آنها را می­دید. خدا او را از دره پایین می­برد تا از نزدیک آنها را ببیند. و در این بین حزقیال شهادت می­دهد که این استخوان­ها در وهلۀ اول: تعدادشان خیلی خیلی زیاد بود به طوری که همه آن ناحیه را پوشانیده بودند. و در وهله دوم: این استخوان ها خیلی خشک بودند. حزقیال مردی است که حالا خود را در میان این استخوان­های خشک می­بیند. چه بسا، این وضعیت ماست که در میان بسیاری که از لحاظ روحانی خشک و بی جان هستند زندگی میکنیم.

قطعاً زندگی کردن در درهّ­ای پر از استخوان چیز جالبی نیست. همۀ ما در خانواده، در همسایگی، در محیط کار، و حتی در کلیسا، با اینچنین استخوان‌های خشکی در ارتباط هستیم، افرادی که هیچگونه اشتیاق و اشتهایی برای امور روحانی ندارند! خُب، مسلماً وقت گذراندن با ایماندارانِ پُر از روح، آنانی که برای مسیح می‌درخشند، و آنهایی که شادی و حیات مسیح در زندگی آنها جاری است، خیلی بهتر است.

اما اوقاتی هست که خدا ما را مثل حزقیال به وسط درّۀ پُر از استخوان­های خشک و بی جان می­برد و به ما می­گوید که: نمی­خواهم که تو این وضعیت را از دور ببینی و فقط در باره­اش بشنوی. می­خواهم در وسط این استخوان‌ها، غم انگیز بودنِ این موضوع را تجربه کنی. و درست در آن جاست که می­خواهد به ما نشان دهد که با این استخوان­ها چه می­خواهد بکند. او می­خواهد با قدرت شگفت انگیزی که مسیح را از مُردگان برخیزانید، این استخوان­های مُردۀ خشک و بی­جان را زندگی و نشاط ببخشد.

آیا برای این قدرتِ برخیزانندۀ قیام مسیح که در اختیار ما قرار داده شده، خوشحال نیستید؟ این قسمت از کتاب مقدس با تصویری بسیار زیبا و شگفت انگیز می­خواهد به من و شما بگوید که اگر در موقعیتی هستیم که وجود حیات روحانی برای ما کاملاً غیر ممکن است و همه چیز بوی مرگ و مُردگی می‌دهد، اگر در جایی هستیم که انگار حیاتِ روحانی کاملاً متوقف شده، در همانجا قدرتِ عجیبِ خدا قادر است که در بین غیر­ممکن­ها عمل کند و زندگی و حیات خود را جاری سازد.

بعضی از شما در حال حاضر در وسط آن درّه هستید. گاهی وسوسه می­شوید که دلسرد و ناامید بشوید و به خودتان می­گویید: "اینجا فقط بوی مرگ می­دهد. همه چیز خشک و فاقد حیات روحانی مسیح است. خانواده­ام، اهل فامیل و خویشاوندان، محل کارم، هیچکس هیچ اشتیاقی برای مسیح ندارد. اینها هیچ اشتهایی برای امور روحانی ندارند." و به خودتان می­گفتید: "ای کاش، از این درّه بیرون میرفتم."

اما وقتی که ما در وسط درّه با این استخوان­های خشک مواجه می­شویم، در آنجاست که قدرتِ برخیزاننده و زندگی بخشِ مسیح را نیز می­توانیم تجربه کنیم. چون اگر مرگ و خشکی در بین نباشد، ما فرصت این را هم نداریم تا  قدرتِ معجزه­آمیز و زنده کنندۀ مسیح را از نزدیک تجربه کنیم.

بنابراین، شما را تشویق می­کنم که اگر خدا شما را مثل حزقیال به وسطِ این درّه می­بَرد، مقاومت نکنید چون در آنجا می­خواهد به شما نشان دهد که [او] چه کاری قادر است انجام دهد. در آنجاست که برای این افرادِ مُرده، این استخوان­های مُرده باری بر قلب شما می­گذارد تا برای نیاز آنها حساس شوید.

در آیه سوم خدا از حزقیال سوال می­کند: «ای پسر انسان، آیا ممکن است این استخوان­ها زنده شوند؟» وقتی که به متن این بخش از کلام خدا نگاه می­کنیم، در چهارده آیه اول حزقیال فصل ۳۷ می‌بینیم که کلمۀ «زنده» شش بار بکار بُرده شده است.

این داستان، مگر داستانِ استخوان­های خشک و مُرده­ای نیست که فقط تصویر مرگ و بی­حیاتی را برای ما ترسیم می­کند؟ چطور می‌شود که در این داستان، کلمۀ «زنده» اینقدر تکرار شود؟

اما راستش را بخواهید، این داستان، داستان مرگ نیست؛ داستان زندگی است چون خدا هم در این درّه حضور دارد.

خدا از حزقیال می‌پرسد: «آیا ممکن است که این استخوان­ها زنده شوند؟» از دید انسانی، قطعاً پاسخ این سوال این است که نه، زنده شدن اینها غیر ممکن است، کاملا غیر ممکن! اما حزقیال به خداوند پاسخ می‌دهد: «ای خداوند، تو میدانی.» خُب، از یک طرف، این جواب به این معناست که خداوندا تو میدانی که این غیر ممکن است. از طرف دیگر ممکن است منظور حزقیال این باشد که خداوندا فقط تو میدانی که با این استخوان های خشک چه کنی. خداوندا تو میدانی!

وقتی شما به درّۀ مُرده­ای که در آن قرار دارید نگاه می­کنید، پاسخی دارید به خدا بدهید؟ خداوندا تو میدانی که این غیر ممکنه، ولی فقط هم تو میدانی که با این مُردگی چه کنی! آیا امکان دارد خانواده و فامیلِ ما زندگی روحانی در مسیح و نشاطِ آن را تجربه کنند؟ خداوندا، تو میدانی!

آیا این شخص، آن شخص، این فرد، آن فرد، ... که به نظر من و شما خیلی دور از ایمان به مسیح است، ممکن است روزی حیاتِ در مسیح را بچشند و با شادی برای تو سرود بخوانند؟ خداوندا، تو میدانی! تو میدانی که این غیر ممکن است ولی تو میتوانی.

پس از این خدا از حزقیال می­خواهد که رو به استخوان­ها کرده، به آنها نبوت کند. در واقع، خدا از حزقیال می­خواهد که با استخوان­ها حرف بزند. ولی آیا صحبت کردن با استخوان­ها کار احمقانه­ای نبود؟ آیه ۴ می­گوید: «بر این استخوان­ها نبوت کرده، به ایشان بگو: ای استخوان­های خشک، کلام خداوند را بشنوید. خداوندگار یهوه به این استخوان­ها چنین می­گوید: اینک من، روح به شما در خواهم آورد و زنده خواهید شد.»

آیا به نظر شما این مضحک نیست که با استخوان­های مُرده صحبت کنیم و به آنها بگوییم که ای استخوان­های خشک، کلام خدا را بشنوید؟ خُب مسلماً استخوان خشک قابلیت و توانایی شنیدن ندارد. ظاهراً کار احمقانه­ای به نظر می­رسد که به استخوان های مُرده موعظه کنی مگر اینکه خدا با قدرت فوق طبیعی خودش به آنها حیات بخشد.

اما خدا می­خواهد به ما نشان دهد که زنده کردن استخوان ها، کارِ ما نیست. کار ما فقط گفتن و اعلام کردن کلام خداست. ما نمی­توانیم در زندگیِ بچه­های­مان حیات روحانی ایجاد کنیم اما می‌توانیم کلام خدا را به آنها بگوییم. این بخش از کلام خدا در عین حال نشان می­دهد که در هر دو نکته یعنی 1) تولد تازه شدنِ بی ایمانان و 2) تجدید حیات روحانیِ ایمانداران، کلام خدا و موعظۀ آن نقش اساسی و مرکزی را ایفا می­کند. پیغام خدا به من و شما این است که کلام خدا را بگو. من به آنها حیات خواهم بخشید.

بنابراین اگر شبانِ کلیسای شما کلامِ حقیقی خدا را موعظه می­کند، برای او دعا کنید تا با قدرت، شجاعت، ایمان و مسحِ کافی کلام خدا را اعلام کند و اگرچه مردم واکنشی نشان ندهند، کلام خدا را همچنان با امانت موعظه کند.

پس حزقیال می­بایستی خطاب به استخوانهای مُرده می­گفت «ای استخوان­های مُرده، کلام خداوند را بشنوید.» در آیه ۵ ادامه می‌دهد: «خداوندگار یهوه به این استخوان­ها چنین می­گوید: اینک من، روح به شما در خواهم آورد و زنده خواهید شد.»

اگر توجه کنید، می‌گوید که «من روح به شما در خواهم آورد و زنده خواهید شد.» در عبری کلمۀ "رو آخ" هم برای روح و هم برای نَفَس استفاده می­شود. ولی در این آیه به معنی "نفسِ خداست.". این دقیقاً همان چیزی بود که خدا برای آدم کرد. در پیدایش فصل دوم آیه ۷ می‌بینیم که می­گوید: «خدا آدم را از خاکِ زمین سرشت و در بینیِ وی نَفَسِ حیات دمید و آدم موجودی زنده گشت.» آدم هم ابتدا فقط یک بدن فیزیکی داشت تا اینکه خدا در بینی او نَفَس دَمید و حیاتِ خود را در او دمید و در آن زمان بود که آدم شروع به نفس کشیدن می‌کند و زندگی خدا در او جاری می­شود. این زندگی از کجا آمد؟ منشاء این حیات چه کسی بود؟ هر جا که حیات و زندگی هست، خدا منشاء آن است. اگر خدا در بدن­های بدون حیات و روح­های مُردۀ ما نَدَمَد، ما خالی و مُرده باقی می­مانیم. این خداست که به ما زندگی می­بخشد.

پیغام خدا به این استخوان­های مُرده در واقع این است: اینک من نَفَسِ خودم یعنی روحِ خودم را به درون شما خواهم فرستاد و شما زنده خواهید شد. اگر تنفس مصنوعی دادن را تجسم کنید، در اینجا انگار خدا دارد همین کار را می­کند. این همان چیزی است که همۀ ما به آن نیاز داریم. نَفَسِ خدا! همه ما احتیاج داریم خدا زندگی‌های ما را لمس کند و ما را حیات ببخشد.

آیه ۶ می­گوید: «و رگ و پی بر شما نهاده، گوشت بر شما برخواهم آورد و شما را به پوست خواهم پوشانید و روح در شما خواهم نهاد و زنده خواهید شد. آنگاه خواهید دانست که من یهوه هستم.»

حزقیال واقعاً می‌بایستی قدم ایمان برمی­داشت تا این پیغام را به همۀ استخوان­های خشکِ آن درّه موعظه کند. اینکه او بالای درّه بایستد و به استخوان­ها بگوید: خدا در شما نَفَسِ حیات بخش خواهد دمید و شما زنده خواهید شد، اگر هیچ اتفاقی نمی­افتاد، چه؟ او آدم مسخره‌ای به نظر می­رسید که با دیوانگی داشت به استخوان­های خشک موعظه می­کرد.

واقعیت این است که وقتی به مردمی که از لحاظ روحانی خشک و بی روح هستند، کلام خدا را موعظه می­کنیم، اگر خدا مداخله نکند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. در اینجاست که خدا از من و شما دعوت می­کند تا با ایمان اطاعت کنیم و در درّۀ پر از استخوانی که خدا ما را در آنجا قرار داده، انجیل مسیح را موعظه کنیم. این استخوان­ها ممکن است در خانوادۀ شما باشند ... در محل کار، در همسایگی شما، و در کلیسای شما باشند. کارِ من و شما تنها این است که آنچه را خدا از ما می­خواهد، بکنیم و ایمان داشته باشیم که خدا قادر است این استخوان­ها را زنده سازد و اینکه همه چیز وابسته به نفس خدا یعنی روح خداست.

در تمام این فرآیند، ما می­بینیم که کار حزقیال فقط موعظه کردن است. نه حزقیال قدرت دارد که آنها را زنده کند و نه خودِ استخوان‌ها می­توانند برای خود کاری کنند. از ابتدا تا به انتها، کار، کارِ خداست. خدا می­گوید: «من رگ و پی بر شما نهاده گوشت بر شما خواهم آورد و بالاخره روح در شما خواهم نهاد و زنده خواهید شد.»

بیداری روحانی و تولد تازه بخشیدن، همه کار خداست. ما انسان­ها به هیچ وجه قدرت نداریم بیداری روحانی پدید آوریم و یا باعث آن شویم. ما تنها قادریم که بادبان­های خود را برافراشته نگاه داریم تا هر وقت که بادِ آسمانیِ خدا بر آنها بِوَزَد، حیاتِ روحانی او بر مردم جاری شود.

سپس در آیه ۷ می­خوانیم که حزقیال می‌گوید: «پس من به گونه­ای که فرمان یافتم، نبوت کردم و چون نبوت می‌کردم، صدایی شنیده شد و به ناگاه جُنب و جوشی واقع گردید و استخوان­ها به یکدیگر پیوستند، استخوانی به استخوانِ خود. و چون نگریستم، اینک رگ و پی بر آنها بود و گوشت بر آنها آمده بود و پوست رویشان را پوشانیده بود، اما روحی در آنها نبود.»

می‌بینیم پس از آنکه استخوان‌ها همه در کنار هم قرار می‌گیرند و رگ و پی و گوشت، آنها را می­پوشاند، در اینجا مشکلی هست و آن این است که روحی در آنها نبود، آنها زنده نبودند.

و این ظاهر بسیاری از مردم است. ظاهر خوب! اما آثار حیات پر ثمر روحانی در آنها دیده نمی‌شود. مردم بسیاری هستند که تحت تاثیر موعظه احساساتشان تحریک می­شود اما فاقد حیات روحانی هستند. جلسات کلیسایی که در آنها صدا و جنب و جوش احساسات، فراوان است اما حیات روحانی و شواهد آن دیده نمی‌شود. قدرت ماورا الطبیعه خدا در روابط و خانواده و ازدواج­ها و کلیسا­ها دیده نمی­شود. حقیقت این است که اگر روح خدا، این نَفَسِ زندگی­بخشِ، از زندگی مسیحی حذف شود، با وجود همه خلاقیت ها و فعالیت­ها و برنامه­ها، همه چیز بی ثمر و مُرده و سرد و بی روح است.

سپس در آیۀ 9 خدا به حزقیال می­گوید: «ای پسر انسان، بر روح نبوت کن. نبوت کرده روح را بگو، خداوندگار یهوه چنین می­­فرماید: از بادهای چهارگانه بیا به بر این کُشتگان بِدَم تا زنده شوند.»

اولین بار خدا از حزقیال می­خواهد که به استخوان­ها نبوت کند. این تصویری است از اعلام کلام خدا. ولی این بار خدا از حزقیال می­خواهد با روح صحبت کند که به باد تشبیه شده است و این اشاره به صحبت با روح خداست. مسیح در انجیل یوحنا فصل سوم، روح­القدس را به باد تشبیه می­کند که همه چیز را به حرکت در می­آورد.

این بخش از کتاب­مقدس به نقش دعا اشاره می­کند. ما ممکن است به انسان­هایی که از لحاظ روحانی مُرده و بی روح هستند موعظه کنیم، ولی اگر دعا نکنیم و از خدا در دعا نطلبیم که بیاید و با نفسِ خود یعنی با روح­القدسِ خود افراد را زنده و احیا کند، موعظۀ کلام خدا بی قدرت است و اثری حیات بخش نخواهد داشت.

پس حزقیال، هم به استخوان­های مُرده موعظه می­کند و هم [به خدا] دعا می­کند. او از خدا درخواست می­کند که روح­القدس، این بادِ آسمانی را بوزاند‏ تا با دَمِ نَفَسِ او مردم حیات الاهی را تجربه کنند و احیا شوند.

یکی از قسمت­های مهم طلبیدنِ خداوند، دعا کردن است: دعای شخصی و دعای گروهی. همۀ بیداری­های روحانی، چه شخصی و چه جمعی، با دعا شروع شده­اند. خدا می­خواهد که ما، در دعا با اصرار و التماس تمام برای استخوان­های خشک و بی روحِ اطرافمان دعا کنیم.

آیه ۱۰ می­گوید: «چنانکه امر فرمود، نبوت کردم (یعنی دعا کردم) و روح به آنها آمده، زنده شدند و بر پای خود ایستاده، لشکری بی نهایت عظیم گردیدند.»

بله، حیات و زندگی خدا در این قبرستان جاری شد. در این درِۀ پر از استخوان­های خشک حیات دیده شد. آنها بر پا ایستادند و لشکر عظیمی از آنها پدید آمد.

سپس در آیه ۱۱ می­خوانیم: «گفت: ای پسر انسان، این استخوان­ها، تمامی خاندان اسرائیل­اند. اینک ایشان می‌گویند استخوان­های ما خشکیده و امیدمان از دست رفته و منقطع شده­ایم.»

ملت اسرائیل همه پخش شده بودند و در وضعیت عجز و ناتوانی و بیچارگی به سر می­بردند. هیچ نشانه‌ای از برکات خدا در زندگی آنها دیده نمی­شد. و این وضعیت بسیاری از ایماندارانِ امروز است. این وضعیتِ دنیای اطراف ماست: بی­امید، سرگردان، در یأس و افسردگی و انواع و اقسام اسارت­ها! و حتی شاید خود ما در اینچنین وضعیت اسفناکی به سر می‌بریم. و ما هم مثل قوم اسرائیل می­گوییم استخوان­های ما خشکیده و امیدمان از دست رفته و منقطع شده­ایم و هیچ امیدی نیست.

ولی آیه ۱۲ می‌گوید: «به ایشان بگو ،خداوندگار یهوه چنین می فرماید: ای قومِ من، اینک من قبرهای شما را گشوده، شما را بیرون خواهم آورد.» و این مثل این است که شما به مراسم تدفین بروید و ناگاه ببینید که مُردگان از قبرهای خود برخاسته­اند. احیای روحانی تنها کار خداست و فقط او قادر است که این کار را انجام دهد. و خدا این کار را فقط در وقت بازگشت ثانوی مسیح انجام نمی­دهد. او امروز هم روحِ مُردۀ انسان­ها را زنده می­کند و از هلاکت ابدی رهایی می­دهد. او ایماندارانِ بی ثمر و خوابیده را نیز با قدرت حیات‌بخش خود بیدار و احیا می­کند. خدا می‌گوید «من قبرهای شما را گشوده، شما را بیرون خواهم آورد.» و این پیغامی ا­ست که خدا به قوم خود، به کلیسا، می­بخشد. او حاضر و قادر است که ما را احیا کند.

خدا در آیات ۱۳ و ۱۴ ادامه می­دهد: «ای قوم من، چون قبرهای­تان را بگشایم و شما را از آنجا به در آورم، آنگاه خواهید دانست که من یهوه هستم. من روح خود را در شما خواهم نهاد تا زنده شوید.» و این تعریف بیداری روحانی و یا تجدید حیات روحانی است.

و بعد در آیه ۱۴ ادامه می‌دهد: «آنگاه خواهید دانست که من یهوه سخن گفته­ام و آن را به عمل آورده­ام. این است فرمودۀ خداوند.»

نتیجه نهایی چیست؟ در حالی که هر یک از ما در پروسۀ طلبیدن خداوند برای بیداری روحانی هستیم، در حالی که برای این موضوع دعا می­کنیم که خداوندا، واردِ صحنه شو و عمل نما، نتیجه چیست؟ در این آیه می‌گوید: «آنگاه خواهید دانست که من یهوه خدا هستم.»  نه فقط ما بلکه همه خواهند دانست که او تنها خداست و جلالِ او بر همه آشکار خواهد شد. اگر زندگی پُر از روح و پُر از حیات و نشاط روحانی وجود ندارد، دلیلش وجود استخوان­های خشک در قومِ خدا، در میان ایمانداران و در کلیساست. وقتی ایمانداران در این وضعیت اسفناک به سر می­برند، دنیای ما انجیل و خبر خوش مسیح، این خبرِ حیات‌بخش، را دریافت نخواهد کرد. متاسفانه بسیاری از ایمانداران، امروز خدا را نمی­شناسند. آنها در بارۀ او خیلی شنیده­اند، ولی زندگی پر از حیات و پر از قدرت و طراوت را تجربه نکرده‌اند. بسیاری از ما فقط در بارۀ او مطلع هستیم اما خودِ او را نمی­شناسیم.

سرود روحانی انگلیسی­ای می‌گوید: «ای نَفَسِ روح خدا، ای نَفَس زندگی بخش، بیا و هرچه در درونم مُرده است را از بیخ و بن بر کَن ... کلیسای خودت را با قدرت و حیات خود دوباره احیا کن.»

آیا شما اینطور دعا می­کنید؟ بیایید با هم دعا کنیم و بگوییم:

"ای خداوند، در حضورت دعا می­کنیم. ای نَفَسِ زندگی­بخش، با ما ملاقات کُن. ای بادِ آسمانی، بر ما بِوَز. بیا ای روح­القدس، بر ما بِدَم و ما را بیدار کن، ما را زنده کن، و ما را احیا کن تا با حیاتِ پُر طراوتِ تو ما بدانیم، اطرافیانِ ما بدانند، اهالی شهر ما بدانند، مردمِ کشورِ ما بدانند تو خدا هستی. خداوندا، به خاطر جلال نام خودت، ما را احیا کُن. این استخوان­ها را زنده کُن تا ملکوت تو و خبرِ حیات­بخشِ انجیل تو پیش رود و بسیاری استخوان­های دیگر هم توسط نَفَس تو زنده شوند. سپاسگزاریم ای روح­القدس، برای حرکت و کارِ زندگی بخش تو میان ما. در نام مسیح. آمین."

 

نازی:  آیا شما می­خواهید شاهد بیداری و زنده شدن استخوان های خشکِ زندگی خود و دیگران شوید؟ از شما دعوت می‌کنیم کتاب در طلب خداوند را تهیه کنید و به مطالعۀ آن بپردازید. یکی از شنوندگان ما، بعد از تهیه و مطالعۀ این کتاب، در نامه­ای می­نویسد: "با این حساب که این کتاب برای گروه زنانِ کلیسا مفید خواهد بود آن را تهیه کردم تا به عنوان معلم این گروه آن را به آنها تعلیم دهم. غافل از اینکه اولین کسی که به این کتاب نیاز داشت خودم بودم. خدا در هر صفحۀ این کتاب با من ملاقات می‌کند و عمق تاریک قلبم را به من نشان می­دهد. حالا می­فهمم که چقدر مستمندانه به خداوند نیاز دارم."

عزیزان، دعای ما این است که زنانِ بسیارِ دیگری هم مثلِ این زن، شادی و آزادیِ حاصل از بیداری روحانی را عمیقاً تجربه کنند. تا برنامه‌ای دیگر از پادکست دل­های­مان احیا کُن شما را به دست خدای حیات­بخش می­سپاریم.

 

نازی:  آنچه در این برنامه­ها خدمت شما شنوندگان گرامی ارائه می­شود، تعالیم نانسی دیماس وُلگِموت، با صدای فارسی سابرینا اصلان است که به سمع شما می­رسد. ترجمه و تهیۀ این برنامه­­ها حاصل همکاری دو مؤسسۀ «دل­هایمان احیا کُن» و «راستی» می­باشد.

برای شنیدن و یا بارگذاری سایر برنامه­ها می­توانید به بخش فارسی تارنماهای

www.reviveourhearts.com

www.factministries.org

www.راستی.com

مراجعه کنید. لطفاً کلمۀ «راستی» را به حروف فارسی بنویسید.

*Offers available only during the broadcast of the podcast season.