بیداری 2

پادکست دل­هایمان احیا کُن

عنوان برنامه: در طلبِ خداوند ـ بیداری روحانی

 

در طلبِ خداوند ـ بیداری (بخش 2)

چرا در طلب خداوند؟

 

نازی:  آیا می­دانید ما چه موقع خداوند را می­طلبیم؟

 

سابرینا:        آنها وقتی در تنگی بودند خداوند را طلبیدند. متاسفانه این یک واقعیت غم انگیز است ولی تا زمانی که ما در تنگی قرار نگرفته­ایم، خداوند را نمی­طلبیم و به دنبال او نمی­گردیم.

 

نازی:  با سلام به شما شنوندگان عزیز، امروز با برنامه­ای دیگر از پادکست «دل­هایمان احیا کُن» با صدای سابرینا اصلان در خدمت شما عزیزان هستیم.  

گاهی، مواقعِ تاریک و ترسناکی پیش می­آید که خدا از طریقِ آن مردم را به طلبیدنِ روی خود دعوت می­کند. برنامۀ امروز را با یادآوریِ واقعۀ مهمی که حدود ۱۶۰ سال پیش اتفاق افتاد آغاز می­کنیم.

 

سابرینا:        حدود یکصد و شصت سال پیش، اتفاقِ عجیب و خارق العاده­ای در آمریکا رُخ داد که تاریخ­دانان از آن به عنوانِ «سومین بیداریِ روحانی عظیم» یاد می‌کنند. شروعِ این بیداری در شهر نیویورک بود. برخی، این بیداری را بیداریِ عظیمِ دعا می‌نامند. در طول چند هفتۀ آینده بیشتر در بارۀ این بیداری صحبت خواهیم کرد. خدا در این بیداری، به شکلی عجیب و خارق­العاده با مردم ملاقات کرد. این بیداری به قدری گسترده بود که اثرات آن به کشورهای دیگر نیز رسید.

این بیداریِ روحانی، درست در زمان انقلاب صنعتی اتفاق افتاد، در زمانی که تمامِ تلاش مردم موفقیت، کسبِ ثروت و شهرت و مقام بود. واقعیت این است که به دلیل انقلاب صنعتی، اقتصاد طوری بود که مردم خیلی خوب پول در می­آوردند و به نظر می­رسید که موفقیت به راحتی قابل دستیابی بود ... تا اینکه به طور ناگهانی، بحران اقتصادیِ شدیدی اتفاق افتاد. اکثر مردم، یک شبه همه چیزِ خود را از دست دادند. این بحبوحه همه را تحت تاثیر قرار داده بود. حالا مردم در این بحران، در حالی که خود را مستمند و بدبخت می­دیدند، رو به خدا آوردند. تمام آن افرادی که اصلاً در فکر خدا نبودند، یک دفعه به کلیساها رو آوردند و شروع به طلبیدنِ خداوند کردند. آیا می­دانید چرا؟ چون آنها کس دیگری را نداشتند که بتوانند به او پناه ببرند. آنها در عجز و ناتوانی و مستمندی، رو به خدا کردند.

این بیداریِ عظیم در سال ۱۸۵۷ و ۱۸۵۸ میلادی اتفاق افتاد. دعای من این است که مردم در تمام نقاطِ دنیا این چنین موج عظیمِ احیایِ روحانی را تجربه کنند. مسیح گفت: «خوشا به حالِ مسکینانِ در روح زیرا ملکوتِ خدا از آن ایشان است.» هرگاه، ما خود را در مقابل خدا مستمند، عاجز، مسکین و نیازمند می­بینیم، خدا واردِ عمل می‌شود. آیا در زندگی شما چیزی هست که شما را شدیداً به خدا نیازمند کرده باشد؟ و یا وضعیتی که شما را به جایی برساند که احساس کنید خالیِ خالی هستید و نیازِ مطلق به خدا و عملِ او دارید ... و شما را به جایی برساند که نزد خداوند فریاد کمک بر افرازاید و به او بگویید: خداوندا، به جز تو هیچ پناه دیگری ندارم. با تمام وجودم تو را می­طلبم.

ولی حالا که داریم این سری برنامه­ها را در بارۀ طلبیدن خداوند شروع می­کنیم، سوال این است که چرا باید خداوند را بطلبیم؟ در کنارِ این همه مشغولیت و مسئولیتی که وقت و انرژی ما را می‌گیرند، چرا باید برای این موضوع وقت بگذاریم؟ چرا باید خداوند را بطلبیم؟

مهمترین موضوع این است که او خداست و همۀ ما به او نیاز داریم. هنگامی که شما او را دارید، نیازهای واقعی شما برآورده می­شوند. وقتی خدا در زندگی ماست، هر چیز دیگرِ زندگی، جای خود را پیدا می­کند. بله، او بالاترین اولویتِ زندگی ماست. خداوند بالاترین و مهمترین نیاز هر انسانی است.

وقتی که ما خداوند را می‌طلبیم، در واقع چشم و امید خود را از چیز­های موقتی و فانی و زودگذر برمی‌داریم و بر چیزهای ابدی قرار می‌دهیم. آیا متوجه شده­اید که چقدر ما بر چیزهای موقتی و فانی، وقت و انرژی صرف می­کنیم! چقدر بر چیزهایی که امروز هستند و فردا نیستند، تمرکز می‌کنیم! قطعاً مواردی هست که ما باید موردِ توجه قرار بدهیم. مسلماً خانوادۀ ما نیاز به مراقبتِ ما دارد. بچه­ها امروز باید غذا برای خوردن داشته باشند. نیاز به لباس و وسایل مدرسه دارند! ولی منظور اصلی من چیزهایی هستند که همۀ فکر و ذکر ما را بخود مشغول کرده­اند و توجه ما را از آنچه ابدی و ماندنی است منحرف کرده­اند ... گویا که چشمان ما فقط به زمین و مسائل آن دوخته شده است و آنچه را که از اهمیت حقیقی برخوردار است به فراموشی سپرده­ایم.

در پروسه یا فرآیندِ طلبیدن خداوند، ما چشمان خود را بلند می­کنیم و تمرکزِ خود را بر آنچه که واقعاً ماندنی ا­ست قرار می­دهیم. در این فرآیند، ما می­فهمیم که باید او را با تمام دل بطلبیم چون خارج از او هیچ امیدی برای ما وجود ندارد. بله، خارج از او برای من امیدی نیست ... برای شما امیدی نیست ... برای تو امیدی نیست ... برای ازدواج­های ما امیدی نیست ... برای خانواده‌های ما امیدی نیست ... برای کلیساهای ما امیدی نیست ... برای اجتماعی که در آن زندگی می­کنیم امیدی نیست ... برای دنیایی که در آن زندگی می­کنیم خارج از مسیح امیدی نیست.  

وقتی به اخبار دنیا گوش می­دهیم، کافیست که فقط به سرخط اخبار توجه کنید. خبرها اغلب، ترسناک، پُر از سردرگمی و تأسف‌بار هستند. کلام خدا در مزمور ۸۲ آیه ۵ این وضعیت را خیلی خوب تشریح می‌کند. این مزمور می­گوید: «همۀ بنیان­های زمین به لرزه در آمده است» گویا که هیچ چیز سر جایش نیست. ترجمه دیگر کتاب مقدس می­گوید: «به حماقت رفتار می­نمایید و در جهل و تاریکی زندگی می­کنید، به همین جهت اساسِ اجتماع متزلزل است.»

متاسفانه هر سال که می‌گذرد، گویا که اساس و بنیان جهان متزلزل­تر از سال پیش می­گردد.

کتاب مقدس نشان می­دهد، در حالی که همه چیز در حالِ تغییر و تزلزل است، ما نیاز داریم خدایی را که در او تغییر و تزلزل جا ندارد بطلبیم.

شعر کودکستانیِ معروفی به زبان انگلیسی هست که در بارۀ تخم مرغی است که اسمش هامپتی دامپتی بود. در بخشی از این شعر می­خوانیم: «روزی این تخم مرغ یعنی هامپتی دامپتی از روی دیوار می­افتد. سقوطِ او آنقدر شدید بود که همۀ اسبان و اسب سواران و دولتمردانِ پادشاه نتوانستند قطعات شکستۀ هامپتی دامپتی را به هم بچسبانند تا او را به حالت اولیه برگردانند.

دنیای ما و زندگی اکثر ما سرگذشتِ این تخم مرغ را دارد. از دست هیچکس کمکی برنمی­آید. برای این بنیان­های متزلزل و شکسته، کسی قادر نیست کاری بکند.

اما خدا، خدای ما، مسیحِ خداوند، خدای معجزات، خدایی است که از مُردگان قیام کرد و قادر است که مُرده را زنده کند. او خدای غیر ممکن­هاست. هیچ چیز نیست که برای او غیر ممکن باشد. به همین دلیل، ما نیاز داریم که او را بطلبیم.

وقتی به سرخط یا مشروح اخبار توجه می‌کنیم، بهترین اقتصاد دانان راه حلِ اساسی و دراز مدت برای وضعیت اقتصادی دنیا ندارند. آمارِ بالای طلاق، انحرافاتِ جنسی، اعتیاد به پورنوگرافی که با پیشرفت تکنولوژی و اینترنت سیر صعودیِ آن چند هزار برابر شده است، اعتیاد زیاد به مواد مخدر در سرتاسر دنیا غوغا می­کند، و آمار خرید و فروش بچه­ها و زنان به صورت بردۀ جنسی، غیر قابل هضم است. آیا واقعا امیدی هست؟ چه قدرتی در برابر این نیرو­های غلیظ تاریکی و مرگ آور می‌تواند بایستد؟ چه چیزی می­تواند علاج این بنیان­های لرزان باشد؟

در کتاب دوم تواریخ در عهد عتیق در آغاز فصل چهاردهم، ما با پادشاهی به نام آسا برمی‌خوریم. آسا پادشاه یهودا بود. او از نوادگانِ سلیمان بود. در فصل های ۱۴ تا ۱۶ عبارت طلبیدن خداوند حداقل هشت بار تکرار شده است. بیایید با هم به دوم تواریخ فصل چهاردهم مراجعه کنیم و چند آیه­ای را از این فصل بخوانیم. در آیۀ دوم می­خوانیم: «آسا آنچه را که در نظر یهوه خدایش نیکو و راست بود به جا می­آورد. او مذبح­های غریب و مکان­های بلند را برداشت و بت­ها را شکست و اشوریم را قطع نمود (اشوریم مجسمۀ یک بُت بود) و یهودا را امر فرمود که یهوه خدای پدران خود را بطلبند.» او از آنها می­خواهد که از پرستش بتها دست بکشند و خداوند را بطلبند و شریعت و اوامرِ او را نگاه دارند.

سپس در آیۀ 9 می­بینیم که زارع حبشی با هزار هزار سپاه (یعنی ارتش یک میلیون نفره)، و سیصد ارابه به ضدِ ایشان بیرون می­آید تا با آنها بجنگد. این واقعاً تهدید بزرگی بود. آنها می­دانستند که اگر خدا وارد صحنه نشود و مداخله نکند، ارتشِ یهودا به هیچ وجه قدرتِ مقابله و ایستادگی در مقابل این ارتش یک میلیون نفری را ندارد. خوشبختانه خدا مداخله می­کند. آیۀ ۱۱ می‌گوید: «ای خداوند، نصرت دادن به زورآوران یا به بیچارگان نزد تو یکسان است. پس ای یهوه خدای ما، ما را اعانت فرما زیرا که بر تو توکل می­داریم و به اسمِ تو به مقابلۀ این گروه عظیم آمده­ایم. ای یهوه، تو خدای ما هستی. پس مگذار که انسان بر تو غالب آید. آنگاه خداوند حبشیان را به حضور آسا و یهودا شکست داد و حبشیان فرار کردند.»

حالا اگر به فصل پانزدهمِ دوم تواریخ یعنی فصل بعد مراجعه کنیم، اولین آیه می‌گوید: «روحِ خدا به عزریا ابن عودید نازل شد و او برای ملاقات آسا بیرون آمده و گفت: ای آسا و تمامی یهودا و بنیامین از من بشنوید! خداوند با شما خواهد بود هرگاه شما با او باشید. و اگر او را بطلبید، او را خواهید یافت. اما اگر او را ترک کنید، او شما را ترک خواهد نمود.»

عزیزان، در مقابل ما، همیشه دو گزینه برای انتخاب هست: ما یا خداوند را خواهیم طلبید و یا او را ترک خواهیم کرد. حدِ وسطی در این بین نیست: یا این یا آن! اگر شما خداوند را نمی­طلبید، یعنی او را ترک کرده­اید. این نبی در واقع به آسا می­گوید: اگر خداوند را بطلبید، او را خواهید یافت. او نسبت به شما بی­توجه و یا بی­تفاوت نخواهد بود. او شما را وا نخواهد گذاشت. او واردِ صحنه خواهد شد. اما اگر او را نطلبید، یعنی او را ترک کرده­اید، در این صورت او نیز شما را ترک خواهد کرد. سپس به آیۀ ۳ برمی‌خوریم. این آیه می­گوید: «و اسرائیل مدت مدیدی بی خدایِ حق و بی کاهن معلم و بی شریعت بودند.» ترجمۀ دیگر کتاب­مقدس می­گوید: «مدت­های مدید بدون خدای حقیقی بودند و بدون کاهنی که ایشان را تعلیم دهد و بدون شریعت. اما چون در تنگی­های خود به سوی یهوه خدای اسرائیل بازگشت نموده او را طلبیدند، او را یافتند.»

توجه کنید چه زمانی آنها خداوند را طلبیدند؟ آنها وقتی در تنگی بودند خداوند را طلبیدند. متاسفانه این یک واقعیت غم انگیز است ولی تا زمانی که ما در تنگی قرار نگرفته­ایم، خداوند را نمی­طلبیم و به دنبال او نمی­گردیم.

اگر شما در حال حاضر در تنگی و زحمت هستید، بر اساسِ این آیه شما در وضعیت خوبی هستید. این به این معنا نیست که باید به شما خوش بگذرد. این وضعیتی نیست که آن را برای یکدیگر آرزو کنیم. اما این وضعیتِ دشوارِ تنگی و سختی ما را بر آن می‌دارد که خداوند را بطلبیم و به دنبال او بگردیم. گاهی اوقات خدا اجازه می­دهد تا در این وضعیت قرار بگیریم تا به مرحله طلبیدن خداوند برسیم. و همان، شروعِ ورود برکات به زندگی ماست. کلام خدا می­گوید: آنها در تنگی­های خود به سوی او بازگشت نمودند. او را طلبیدند و او را یافتند. در آیۀ ۵ می­خوانیم: «در آن روزگار برای آنان که آمد و شد می­کردند امنیتی نبود بلکه جمیع ساکنان ممالک در پریشانی عظیم به سر می­بُردند.» ترجمه قدیمی کلام خدا می‌گوید: «اضطرابِ سخت بر جمیعِ سکنۀ کشورها بود.»

آیا این شباهت به دنیای امروزی که ما در آن زندگی می­کنیم ندارد؟ دنیایی مضطرب که ساکنان آن در پریشانیِ عظیم به سر می­برند، اضطراب و پریشانی و تنگی بسیاری از خانه­ها، و افراد ... و شاید وضعیت روحی تو شنوندۀ عزیز! آیه ۶ می­گوید: «ایشان در هم شکسته بودند و کشور­ها علیه کشور­ها و شهر­ها علیه شهرها بودند، زیرا خداوند ایشان را به هر نوع بلا دچار کرد.»

درست است که شیطان و نیروهای تاریکی در پشت صحنه برای ایجاد اغتشاش و اضطراب و پریشانی کار می­کنند، اما خدا بر تختِ خود نشسته است و بر همه چیز حاکم است. خدا می‌داند که چگونه بگذارد اساس و بنیانِ زمین و اساس و بنیانِ زندگی­های من و شما بلرزد تا ما را به نقطه­ای برساند که بدانیم که اگر خداوند را نطلبیم، هیچ امیدی برای ما نیست. این نبی در آیه ۷ ادامه می­دهد: «اما شما قوی باشید و دست­های شما سُست نشود زیرا که اُجرت (پاداش) اعمال خود را خواهید یافت.» پس چون آسا این سخنان و نبوّت پسرِ عودید نبی را شنید، خویشتن را تقویت نموده، رجاسات (یعنی بت­ها) را از تمامی زمین یهودا و بنیامین و از شهرهایی که در کوهستان افرایم تسخیر کرده بود، دور کرد، و مذبحِ خداوند را که پیش رویِ رواق خداوند بود، تعمیر کرد.

عزیزان، این چیزی است که خدا می‌خواهد در زمان­های تنگی در دنیای ما، سرزمین ما، خانه­های ما، و زندگی­های شخصی ما اتفاق بیفتد. وقت آن رسیده است که بت­هایی را که در زندگی ما جای خدا را گرفته‌اند مثل آسا دور کنیم ، روی خودمان را به سوی خدا برگردانیم، و مذبحِ خدای حقیقی را که شکسته، تعمیر و بازسازی کنیم. دعا کنیم و قلب­های خودمان را به سوی او برگردانیم و او را با تمام وجود بطلبیم.

آیا شما برای طلبیدن خداوند حاضرید؟ آیا در تنگی و پریشانی به سر می­برید؟ آیا در زحمت و اضطراب هستید؟ شاید تو شنوندۀ عزیز، روابط زناشویی دشواری را تجربه می­کنی ... شاید در حال مبارزه با بیماری سختی هستی ... شاید وضعیت مالی بدی، تو و خانواده­ات را به تنگ آورده  ... شاید وضعیت پسر یا دخترت تو را به ستوه آورده باشد ... شاید در محیط شغلی وضعیت دشواری را تحمل می­کنی ... شاید در خانه­ای که زندگی می­کنی، در شهری که زندگی می­کنی، در کشوری که زندگی می­کنی، در دنیایی که زندگی می­کنی، اتفاقاتی می­افتد که عرصه را بر تو تنگ کرده .... تو را تشویق می­کنم از این وضعیتِ پیش آمده استفاده کن، زانو بزن و خداوند را بطلب. آسا چه کارکرد؟ در آیۀ 9 می­بینیم: آسا تمامی یهودا و بنیامین و غریبانی را که از افرایم و منسی و شمعون در میان ایشان ساکن بودند جمع کرد. زیرا گروه عظیمی از اسرائیل (که پادشاهی شمال بود) چون دیدند که یهوه خدای ایشان با او می‌بود، به او پیوستند.

عزیزان، وقتی دیگران ببینند که حضور خداوند با شما و در شماست، آنها نیز  آمده، درِ شما را خواهند کوبید و از شما خواهند پرسید که من چطور می­توانم خدایی را که اینطور در زندگی تو عمل می­کند بیابم. آنها هم در پیِ آن خواهند بود تا با شما همراه شوند تا با همدیگر خداوند را بطلبید.

آیا این زیبا و باور کردنی نیست که وقتی ایمانداران، خالصانه و به طور جدی خدا را می­طلبند، بی­ایمانان، افراد گمشده، افرادی که در دام عقاید و مذاهب غلط افتاده­اند، افرادی که در مقابل خدایان و بت­های این جهان شب و روز سر خم می­کنند، افرادی که فکر می­کنند ایماندار هستند ولی رابطه روحانی با مسیح ندارند، همۀ اینها به سوی شما آیند و بگویند: "من چطور می­توانم خدای تورا بشناسم  و با او ارتباط ایجاد کنم؟ او واقعی است. خودم آثار دست او را در زندگی تو می­بینم. من واقعاً می­خواهم او را بشناسم. می­خواهم او را بچشم و با او راه روم."

و این نتیجۀ طلبیدن خداوند است. این همان بیداری و احیای روحانی است که از زندگی من به شما و به دیگران هم منتقل می­شود.

و بعد در آیه ۱۰ می­خوانیم: «پس، در ماه سوم از سال پانزدهم سلطنت آسا در اورشلیم جمع شدند. در آن روز ۷۰۰  گاو و ۷ هزار گوسفند از غنیمتی که آورده بودند برای خداوند ذبح کردند و به تمامی دل و جانِ خود عهد بستند که یهوه خدای پدران خود را طلب نمایند.»

عزیزان، وقت آن رسیده که ما، خانواده‌های ما، کلیساهای ما، اجتماعات ما، همه با هم جمع شویم و خداوند را بطلبیم. منتظر دیگران نشوید. از ایماندارِ دیگری دعوت کنید تا به شما ملحق شود و شروع به دعا کردن کنید. برای بیداری و احیای روحانی خودتان، برای بیداری و احیای روحانی در خانواده‌ها، ازدواج‌ها، و کلیساها دعا کنید. بله، دعا کنید.

بیایید به جای شکایت از وضعیت موجود در خانواده­ها و کلیساها و اجتماعات، دعا کنیم. بر روی زانوهای خود خداوند را بطلبیم و به او بگوییم: "خداوندا، عاجزانه به تو نیاز دارم. اگر تو مداخله نکنی، اگر تو وارد صحنه نشوی، هیچ امیدی برای ما نیست. خداوندا، به تو نیازمندیم."

در آیه ۱۵ می­خوانیم: «تمامیِ یهودا به سبب این قَسَم شادمان شدند زیرا که به تمامی دل خود قسم خورده بودند و چونکه او را به رضامندیِ تمام (یعنی با کمال میل) طلبیدند، وی را یافتند.» بله، چون او را با رضامندی تمام و با کمال میل طلبیدند، او را یافتند.

چقدر این بخش از کلام خدا زیباست! وقتی خداوند تمامِ میل و لذت و رضامندی ماست، او را خواهیم طلبید، به دنبال او خواهیم گشت و او را خواهیم یافت. این آیه به زیبایی ادامه می‌دهد: «و خداوند ایشان را به هر طرف امنیت داد.» خدا به آنها امنیت و آسایش همه‌ جانبه داد.

 آیا این آن چیزی نیست که من و شما در آرزویش هستیم؟ آرامش ،امنیت، و آسایش در قلب­هایمان، در خانه­های­مان، در دنیای اطراف­مان. وقتی ما واقعاً خداوند را بطلبیم، وعدۀ او به ما امنیت و آرامش است.

در کتاب هوشع فصل ۱۰ آیه ۱۲ می­خوانیم: «وقت است که خداوند را بطلبید.» ممکن است به نظر برسد که وقت، وقتِ انجام خیلی چیزهای دیگر است. اما کلام خدا به ما می­گوید: وقت است که خداوند را بطلبید. تا کی او را بطلبیم؟ این آیه می­گوید: «تا بیاید» ... تا زمانی که «بیاید و برشما عدالت را بباراند.»

آیا می­توانید این را مجسم کنید؟ خدای زمین و آسمان بیاید، ما را ملاقات کند، و باران رحمت و عدالت خود را بر ما بباراند!

«بله، ای خداوند بیا، که تو را می‌طلبیم.»

 

نازی: شنوندگان عزیز، از شما دعوت می­کنیم که کتاب در طلب خداوند را تهیه کنید و با ما در این سفر طلبیدن روی خداوند همراه شوید.

 در طلب خداوند بودن مستلزم صرفِ وقت و انرژی است. آیا واقعا ارزش دارد که من و شما در سفرِ در طلب خداوند وقت و انرژی صرف کنیم؟ در برنامۀ آینده به این پرسش پاسخ خواهیم داد. و حالا بیایید با هم دعا کنیم.

 

سابرینا:        "ای خداوند، دوباره و دوباره می­خواهیم به تو اعتراف کنیم که به تو نیازمندیم. ما با تمام دل و جانِ خود تشنۀ حضور تو هستیم. تو را شکر می­کنیم برای این وعدۀ تو که هرگاه تو را بطلبیم، تو را خواهیم یافت. خداوندا، برای همه شنوندگانی که در حال حاضر از لحاظ روحانی، خودشان را خالی، مسکین، مستمند، و نیازمند می‌بینند دعا می­کنم تا تو شعلۀ امید به خودت را در قلب­های آنها شعله ور کنی تا آنها بدانند که تو خدایی هستی که حتی اگر ارتشِ یک میلیون نفره بر آنها حمله ور شود، تو قادری که برای آنها بجنگی و آنها را از پریشانی عظیم و اضطراب رهایی بدهی. ای خداوند، رویِ خود را به سوی تو برمی­گردانیم و روی تو را می­طلبیم. پس بیا، ما را ملاقات کن، ما را احیا کن، و باران خودت را بر ما بباران. در نام مسیح می‌طلبیم. آمین.»

 

نازی:  تا برنامۀ آینده از پادکست دل­های­مان احیا کُن شما را به دست­های امنِ خداوند می­سپاریم.

 

آنچه در این برنامه­ها خدمت شما شنوندگان گرامی ارائه می­شود، تعالیم نانسی دیماس وُلگِموت، با صدای فارسی سابرینا اصلان است که به سمع شما می­رسد. ترجمه و تهیۀ این برنامه­­ها حاصل همکاری دو مؤسسۀ «دل­هایمان احیا کُن» و «راستی» می­باشد.

برای شنیدن و یا بارگذاری سایر برنامه­ها می­توانید به بخش فارسی تارنماهای

www.reviveourhearts.com

www.factministries.org

www.راستی.com

مراجعه کنید. لطفاً کلمۀ «راستی» را به حروف فارسی بنویسید.

*Offers available only during the broadcast of the podcast season.