Door Stacey Salsbery
Wat is het grootste geschenk dat je een kind kunt geven? Als je antwoord liefde is, ben ik het met je eens. Kinderen moeten weten dat ze geliefd zijn, vooral door hun hemelse Vader. Het breekt mijn hart als ik denk aan kinderen die niet geknuffeld worden wanneer het bedtijd is, maar in plaats daarvan angstig in slaap vallen.
Maar wat betekent het om van een kind te houden? Moet je het overstelpen met de nieuwste en modernste technologie? Betekent het dat je je in allerlei bochten moet wringen om al zijn dromen uit te laten komen?
Onvoorwaardelijke liefde bevat ongetwijfeld een element van opoffering - dat heeft Jezus duidelijk gemaakt. Een goede definitie zou ook voorzien en beschermen inhouden, maar als het gaat om het liefhebben van een kind, kunnen we discipline niet weglaten.
Stel je de vele aspecten van de liefde voor als essentiële ingrediënten van een recept, dan kunnen we begrijpen dat ze allemaal nodig zijn. Het weglaten van slechts een klein ingrediënt bij het bereiden van uw favoriete maaltijd kan leiden tot een mislukking (en de noodzaak voor afhaalmaaltijden). Op dezelfde manier is het liefhebben van een kind zonder discipline niet compleet.
Hier is het probleem: elke aangeboren eigenschap van een kind is op zichzelf gericht. Spreuken 22:15 zegt: "Zit er dwaasheid in het hart van een jongeman gebonden, de stok van de vermaning zal die ver daarvan houden." Vanaf het moment dat we geboren worden, gaat het alleen nog maar om mij, mij, mij. Daarom is het woord "mijn" vaak een van de eerste woorden die een kind leert zeggen en daarom hebben kinderen al snel driftbuien over de kleur van een drinkbekertje of de vorm van hun boterham.
Probeer maar eens te onderhandelen met een tweejarige, het zal niet lukken. Het egocentrische hart van een kind laat geen ruimte voor compromissen.
Je beste manier is afleiding. "Hé, ik zal je een koekje geven! Kom, stap in de auto." Niet dat ik het uit ervaring weet. (Oké, misschien weet ik het wel uit ervaring.)
Als kinderen aan hun lot worden overgelaten, zullen ze niet zelf opgroeien tot zorgzame, attente, op anderen gerichte volwassenen die de Heere met heel hun hart liefhebben. Dit is het resultaat van discipline, Gods genade en gebed. Op zijn eentje zal een kind opgroeien tot een egoïstische, zelfingenomen volwassene die niet verder kan kijken dan zichzelf. En kun je je een wereld voorstellen gevuld met zulke mensen? Oh wacht, misschien kunnen we dat.
Correcte discipline toont God de Vader
Het is niet "slecht" om je kind te straffen wanneer het zich niet gedraagt; het is levensveranderend, en het is belangrijk. Tuchtiging is karakter training. Als van een kind nooit wordt verlangd dat het zijn ouders gehoorzaamt, hoe zal het dan leren om God te gehoorzamen? Dat zal het niet leren, tenzij er een wonderbaarlijke tussenkomst plaats vindt. Zijn egocentrische gevoel van eigenwaarde zal de overhand krijgen, en het zal God zien als Iemand Die alleen door slappelingen gevolgd wordt.
Het corrigeren van ongepast gedrag gaat niet over het trekken van harde en strakke regels om onze kinderen te zien struikelen; in plaats daarvan gaat het er altijd over om hen naar God te leiden. Mamma zegt "nee" omdat God nee zegt.
Als God Zijn zonen en dochters tuchtigt omdat Hij van hen houdt, maar wij tuchtigen onze kinderen niet, wat leert dat onze kinderen dan? Eerlijk gezegd durf ik het antwoord niet te geven. Maar één ding is zeker: het is zeker geen voorbeeld van de Heere.
God is niet slecht. God is liefde, en in Zijn goedheid corrigeert Hij verkeerd gedrag. Hebreeën 12:6 zegt: "Want de Heere berispt wie Hij liefheeft, straft elke zoon van wie Hij houdt." God tuchtigt ons niet om ons terug te slaan, maar Hij tuchtigt ons om ons op het goede pad te houden en met Hem te leven. Willen we niet hetzelfde voor onze kinderen?
Een belangrijke reden om te tuchtigen is om onze kinderen te helpen dichter bij Christus te komen.
Correcte discipline verdient het respect van een kind
Ouderschap is een zware job. Er is geen uitstapmogelijkheid. We kunnen niet beslissen, "Hé, ik ben deze baan beu. Ik denk dat ik op zoek ga naar een nieuwe." Er zijn niet eens ziekteverlofdagen. Het is de hele dag, elke dag en overuren op feestdagen, 's nachts en in het weekend. Dus, ik snap het, ik ben ook moe. Maar uitputting is geen Bijbels excuus om onze ouderlijke verantwoordelijkheden te verwaarlozen.
Het stellen van grenzen en het opleggen van consequenties wanneer onze kinderen die grenzen opzettelijk overschrijden, wekt respect in de harten van onze kinderen. Hebreeën 12:9 zegt: "En verder hadden wij onze aardse vaders als opvoeders, en wij hadden ontzag voor hen."
Maar als we niet consequent zijn, ons hoofd afwenden bij misstappen en niet de juiste maatregelen nemen, dan zijn onze kinderen misschien op het moment zelf opgelucht, maar na verloop van tijd zal hun respect voor ons afnemen omdat we niet hebben gedaan wat we zeiden.
Luister, ik kan mijn kinderen knuffelen en kussen, maar het zal ze niet respectvol en godvrezend maken. De enige manier om dat te bereiken is door gehoorzaamheid aan God in mijn eigen leven te tonen, het mijn kinderen aan te leren en gehoorzaamheid van hen te eisen tot een bepaalde leeftijd.
Correcte discipline is niets nieuws
God gaf de Israëlieten, die net uit Egypte kwamen en een hele nieuwe wereld voor zich hadden, tien specifieke instructies die wij de Tien Geboden noemen. Van alle dingen die God op dat moment had kunnen bevelen, zegt het vijfde gebod het volgende: "Eer uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de Heere, uw God, u geeft" (Ex. 20:12).
Als God eer en gehoorzaamheid aan ouders belangrijk genoeg vond om er vanaf de top van de berg Sinaï over te spreken, dan kunnen we maar beter geloven dat het belangrijk is. God was zo ernstig over dit gebod dat slechts een hoofdstuk later, God toevoegde dat het slaan of vervloeken van een ouder de dood tot gevolg kon hebben voor een kind (Ex. 21:15, 17).
Ga verder naar de tijd van de apostel Paulus en het gebod verandert niet. Efeziërs 6:1-3 zegt het volgende: "Kinderen, wees je ouders gehoorzaam in de Heere, want dat is juist. Eer je vader en moeder" (dit is het eerste gebod met een belofte), "opdat het je goed gaat en je lang leeft op de aarde".
Noch het gebod, noch de belofte is veranderd. Dus hoe leren kinderen hun ouders te eren? Eerst en vooral, een ouder moet het eisen.
Correcte discipline leidt tot zegen
Gehoorzaamheid eisen is niet belemmerend; het is bevrijdend. Een goed gedisciplineerd kind weet dat zijn ouder genoeg van hem houdt om hem te corrigeren als hij iets verkeerds doet. Hoewel onze kinderen waarschijnlijk niet dankbaar zullen zijn voor de berisping van vandaag, zullen ze er later wel dankbaar voor zijn. Het doorvoeren van discipline in geval van ongehoorzaam gedrag kan het moeilijkste zijn dat je ooit hebt moeten doen, maar het zal leiden tot zegening voor je kind.
Als we willen dat onze kinderen gelukkig zijn (en ik weet dat je dat wilt), dan is gehoorzaamheid eisen de weg. Denk er eens zo over: het is een daad van liefde om onze kinderen op de juiste manier te corrigeren. "Want een gebod is een lamp, en onderricht is een licht, bestraffingen en vermaning zijn de weg van het leven" (Spreuken 6:23).
Onze kinderen naar beste vermogen liefhebben, betekent niet dat we ze alles moeten geven wat ze willen, maar dat we ze naar de Enige moeten leiden Die alles is wat ze nodig hebben - Jezus.
Ik tuchtig mijn kinderen niet als ze zich misdragen, omdat dat leuk of gemakkelijk is of omdat ik het fijn vind om ze te zien wegkruipen. Soms breekt het me, maar ik doe het omdat ik van ze houd en ik verlang ernaar dat ze navolgers van God worden (Efeze 5:1) en Zijn zegen ontvangen.
Er is genoeg tijd om vrienden te zijn met je kind, maar als dat het belangrijkste voor je is, bedenk dan dit: een echte vriend zal zijn beste vriend altijd naar God wijzen, omdat God altijd het beste is.
Als het op onze kinderen aankomt, zal dat discipline vereisen.